"Podziękowania" skierowane do JE Janusza Korwin - Mikkego

 (http://www.pdamerica.org/)  

Czuję się zobligowany do wyrażenia wielkiego uznania dla Pana Janusza Korwin - Mikkego. II Etap konkursu "Blog Roku 2010" stał się zabawką w dłoni niedoszłego Prezydenta RP. Nie mam tu na myśli poparcia dla samego prezesa, bo nawet tysiąc głosów na byłego (-Bóg jest z nami!) Posła nie powala, ale zastosowanie metod eliminacji każdego, kto ma trochę inną wizję Świata niż JE JKM. Człowiek,który nie uznaje dominującego w Świecie ustroju, jakim jest demokracja, nie mógł przecież zaakceptować demokratycznego charakteru etapu konkursu, który z założenia jest skierowany do tych "maluczkich". Rozumiem.

Należy pokazać swoją siłę i poczuć się w końcu wygranym!

...Gdzieś trzeba

Serdecznie dziękuję za "równą" walkę i utwierdzenie w przekonaniu, że dostając do ręki listę poparcia dla startu Pana w Wyborach Prezydenckich 2010, nie fatygowałem się o wyjęcie długopisu i wyśmiałem demokrację, tak jak Pan to robi od wielu lat.  

"...Hańbiąc Twoje godło?"

Rysunek Andrzeja Mleczki

Chyba nikt już nie łudzi się, że katastrofa z 10. kwietnia była w stanie kogokolwiek zjednoczyć. Polskie społeczeństwo podzieliło się przecież jeszcze bardziej, a nasze stosunki z Rosją? No właśnie. Wielu ekspertów wysnuwało diagnozy, że o to w końcu jest okazja, by i na Rosję spojrzeć łaskawszym okiem. Dziś wiemy, że jeśli katastrofa miała coś zmienić w naszych polsko-rosyjskich stosunkach to raczej nie na lepsze.

Wewnątrzpaństwowy dyskurs na temat pozycji Polski w Świecie rozgorzał na nowo. Prawo i Sprawiedliwość - partia, która już swoją nazwą najchętniej przekroczyłaby wszelkie granice narodowego patosu (i jeśli tylko nazwa "Polska Partia Prawych i Sprawiedliwych Walczących o Honor, Dumę Najjaśniejszej Rzeczypospolitej w Imię Boga i Wartości Najwyższych" była łatwiejsza do wymówienia i zapamiętania to bez żadnych zahamowań widniałaby w rejestrze partii politycznych) staje się w medialnej obronie Polski bezkonkurencyjna. Działacze wyżej wymienionej partii w niemal każdej dyskusji na temat polityki zagranicznej Polski wspominają o naszej suwerenności, wielkości i honorze niepozwalającym na jakiekolwiek ustępstwa w rozmowach z UE, a tym bardziej z Ros*ą  (co innego z USA nie? - bo do nich akurat PiS ma zaufanie). Tak to ma więc wyglądać: "Polska wielka jest i basta i niech każdy na kolana!". Nieważne, że pod względem powierzchni jesteśmy nie na pierwszym, a na dziewiątym miejscu w Europie, pod względem liczby ludności na ósmym, jesteśmy też gospodarczo szóstą "potęgą" europejską, dosyć świeżym członkiem UE, który więcej z tego (swoją drogą  dziwnego "związku") pobiera niż daje. Ale nie! Patriotyzm wg PiSu nie polega na realnym spojrzeniu na nasze miejsce w szeregu i bronieniu własnych praw i odrębności, ale na nacjonalistycznym, megalomańskim wojowaniu za pomocą tępej szabelki - a to niestety może paradoksalnie zmniejszyć rangę naszego Państwa. Żeby nikt mnie źle nie zrozumiał - nie chodzi mi o służalczy ton naszej dyplomacji - chcę by Polska była szanowana - dlatego marzę sobie, by traktowano nas POWAŻNIE.

Raport MAK - specjalnie mnie nie zdziwił. Chociaż spodziewałem się kilku zdań samokrytyki, które zachowałyby pozory obiektywizmu. No jest jak jest. Z Rosją mamy do czynienia. Jeszcze te promile we krwi gen. Błasika...Tylko co teraz?

PiS już by "naszych" na wojnę szykował, bo skandal przecież! policzek dla Polski! Nie wspominając o tych zgrabnych porównaniach do wydarzeń z Katynia - bo to "tygryski" z PiSu lubią najbardziej. To przecież znów obudzi w wielu środowiskach te najgorsze emocje w stosunku do Rosjan (tfu! Ruskich!). Tylko co to da? Nigdy jeszcze nienawiść i wzbudzanie ogólnonarodowej niechęci do innego Państwa  nie doprowadziły do niczego dobrego.

PO? - Tu już sprawa jest bardziej skomplikowana, bo o ile naszą opozycję nawet w Europie nie traktują do końca poważnie, o tyle partia rządząca (tak, tak, nieudolnie rządząca) musi uważać na słowa. Nie może jak Pan Jarek chlapnąć coś o zamachu, coś o politycznej prowokacji, bo dyplomacja rządzi się swoimi zasadami i regułami. Dlatego okazja więc kolejna, by opluć: "Premier nie broni Polski, która poniżana tylko przez wszystkich zostaje!".

Każdy Polak,dziś już jako ekspert katastrof lotniczych, bez problemu sporządziłby przecież swój raport. Kowalski napisałby: "Ruskich wina!", Nowak opierając się na wiedzy empirycznej stwierdziłby,  że piloci popełnili szkolne błędy i wskazałby tor lotu jaki powinien obrać Tupolew, by bezpiecznie wylądować. Wszystko to doprawione naszą skłonnością do łatwych i skrajnych ocen...

O ile można podejść z przymrużeniem oka na całokształt raportu MAK i głośno mówić o zastrzeżeniach, o tyle z przymrużeniem oka na niektóre zarzuty wymierzone w stronę Polską nie można - i to nie dlatego, że powinniśmy biało-czerwoni z nerwów krzyczeć o oszczerstwach ze strony Rosjan, ale z pokorą we własną nieudolność, niestaranność i świadomość w tragizm naszego narodowego powiedzenia: "Jakoś to będzie" - usiąść i przeanalizować, że  czasami to "jakoś" jest dla nas opłakane w skutkach... 

Jest tak brudno i brzydko, że pękają oczy, oczy, oczy ..."

Źródło: Angora

- Stefciu otwieraj tego szampana

- Co? Co ja mam ci otworzyć? Od rana wódkę pijemy to nagle "dwudziestą czwartą" będziemy rozcieńczać?!

5! 4! 3! 2! 1! Hurra! 2011! Wybucha wielka radość, okrzyk wielkiego entuzjazmu z jakim mamy do czynienia ostatnio rzadko, bo Adam Małysz nie wygrywa już każdego konkursu jak kiedyś, reprezentacja piłki nożnej nie wygrywa wcale, a Robert Kubica nawet jeśli pojedzie dobrze, to...jesteśmy tak zmęczeni śledzeniem kilkudziesięciu okrążeń w jego wykonaniu, że po prostu na radość nie mamy sił. Z polityki raczej się nie cieszymy, ze stanu gospodarki również. Jednak ten dzień potrafi wykrzesać energię z każdego. Ta jedna chwila łączy wszystkich w wielkiej radości i przypływie nadziei.

Nagle do starszej kobiety z charakterystycznym okryciem na głowie (będącym jej swoistym identyfikatorem) podchodzi młodzieniec z nadrukiem JP: "Wszystkiego Dobrego!". Pani, choć zaskoczona, odpowiada szczere "Wzajemnie"- nie przez zaciśnięte zęby, ale ze szczerym wzruszeniem w głosie. Do młodego policjanta podchodzi zadeklarowany anarchista z zapytaniem czy napije się z nim szampana, czarnoskóry ściska dłoń skinheadowi, działacz prawicowej młodzieżówki poklepuje po plecach homoseksualistę i wszystko trwa jeszcze chwilę...

Przeszło mi przez myśl, by podejść do kilku osób i szepnąć: "Nie chciałbym przeszkadzać w tym grupowym uniesieniu, ale nie zapomnieliście kim na prawdę jesteście? JESTEŚCIE POLAKAMI, a to zobowiązuje", "Zaraz, zaraz, czego mu życzysz? Chcesz, żeby miał lepiej od ciebie?" "Że jak niby będzie? lepiej? Spójrz na to z polskiej perspektywy...nie bądź naiwny". Ale nie. Zostałem. Może to, co obserwowałem, zawiewało sztucznością i nieszczerym spektaklem, a może miało choć cząstkę autentyczności?

Następny dzień jakiś ponury. Ulice puste, chodniki pełne rozbitych butelek i jakaś mroczna cisza...To jak? Już koniec? Już się Polacy wyszaleli? W autobusie, "zmęczeni" nastolatkowie z wymalowaną irytacją na twarzach spoglądają na szukające wolnych miejsc emerytki, które też nie szczędzą sobie okazji na kilka inwektywów skierowanych w stronę młodych. Kierowca po cichu przeklina swoją pracę  i konieczność "robienia" nawet w Święto. Jakaś chlapa, jakiś deszcz. -"Słyszała Pani, teraz to się podwyżki dopiero zaczną. VAT podnoszą". -"Niech mi Pani lepiej nie mówi...". "Te drogi to coraz gorsze, a pieniądze to biorą!"- zawarczał znów kierowca, bo już narzekań kobiet z tyłu nie mógł dalej słuchać...

Powoli dni powszednieją, robią się szare, a o nadziejach nikt nie pamięta. Bo, może one są jak ten Św. Mikołaj. Wiadomo jak jest, ale może fajnie czasami gdzieś uciec...w Świat marzeń...